Η πρώτη γεύση από το νέο άλμπουμ «LUX» της Rosalía μας οδηγεί σε ένα οπερατικό σύμπαν με Björk και Yves Tumor
Written by Kostas on October 31, 2025
Σε έναν κόσμο που συνεχώς επιταχύνει, η Rosalía κάνει κάτι σχεδόν προκλητικό: επιβραδύνει. Όχι για να κοιτάξει πίσω, αλλά για να κοιτάξει βαθύτερα.
Ολόκληρος ο νέος της δίσκος, με τίτλο «LUX», που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 7 Νοεμβρίου από την Columbia Records, μοιάζει να έχει παραχθεί με γνώμονα όχι την ευκολία, αλλά τη μεταμόρφωση. Κι ο προπομπός του, το «Berghain», δεν είναι απλώς ένα νέο τραγούδι – είναι μυσταγωγία.
Το κομμάτι λειτουργεί ως το ορχηστρικό κέντρο βάρους του δεύτερου μέρους του άλμπουμ. Συμμετέχουν η Björk και ο Yves Tumor, δυο καλλιτέχνες οι οποίοι, όπως κι η ίδια η Rosalía, σπάνε διαρκώς τα όρια μεταξύ ειδών, γλωσσών και συναισθηματικών τοπίων.
Το «Berghain» ερμηνεύεται στα γερμανικά, ισπανικά και αγγλικά, αγκαλιάζοντας την πολυγλωσσία όχι ως αισθητική επιλογή, αλλά ως υπαρξιακή αναγκαιότητα. Είναι μία τριγλωσσική προσευχή, γεμάτη συνέπεια αλλά και αντιθέσεις.
Η μουσική κλιμακώνεται από μία εσωστρεφή τρυφερότητα σε μία ορχηστρική έκρηξη με κινηματογραφικό εύρος, προσφέροντας μία σπάνια εμπειρία ενσυναίσθησης και μεγαλείου. Η εναλλαγή αυτών των διαθέσεων θυμίζει λιγότερο pop τραγούδι και περισσότερο λυρικό έργο — μία σύγχρονη όπερα για όσους νιώθουν τον κόσμο πιο έντονα από ό,τι μπορούν να πουν.
Σε σκηνοθεσία του Nicolás Méndez (γνωστού από τις προηγούμενες συνεργασίες του με τη Rosalía στα «Malamente», «TKN» και «Pienso En Tu Mirá») και παραγωγή από τη δημιουργική ομάδα CANADA, το βίντεο γυρίστηκε στη Βαρσοβία — μία πόλη όπου το παρελθόν δεν κοιμάται ποτέ.
Η ίδια η Rosalía περιέγραψε το «LUX» ως ένα έργο που διατρέχει τη συναισθηματική ιστορία μίας γυναικείας μυσταγωγίας, στην οποία η οικειότητα συναντά την υπερβατικότητα. Ένα άλμπουμ στο οποίο το συναίσθημα, η γλώσσα και ο πολιτισμός δεν συνυπάρχουν απλώς – συγχωνεύονται και αποκτούν δική τους ζωή.
Η λέξη «LUX» δεν είναι τυχαία. Είναι φως. Αλλά όχι το φως που τυφλώνει ή ικανοποιεί τον νεοκλασικό ναρκισσισμό της αισθητικής. Είναι φως ψυχικό — εκείνο που ζητάει να το δεις πρώτα μέσα σου για να το δεις και έξω.
Το τραγούδι «Berghain» έχει ονομαστεί από το διάσημο νυχτερινό κέντρο του Βερολίνου, σύμβολο της μεταμεσονύκτιας ελευθερίας και της αναρχικής έκστασης. Αλλά στην εκδοχή της Rosalía, το «Berghain» γίνεται κάτι πολύ πιο υπαρξιακό. Δεν είναι τόπος εξόδου. Είναι τόπος εισόδου: στην καρδιά, στη μνήμη, στο ασυνείδητο.
